Actuaris was duidelijk meer dan opgelucht dat ik dat niet had gedaan, en ik stopte gewoon een beetje met het gluren van mijn pik uit haar broek. "Het spijt me," zei Actuary en knikte naar me toe. "Ik moet het gewoon zeggen voordat mijn ouders thuiskomen, oké?" "Het spijt je?" Ik vroeg het toen ik de riemen weer over mijn hoofd trok. Ik zag dat ik inderdaad bedekt was met zweet, en het hemd dat ik terugtrok zou mijn tieten nog groter doen lijken. "Nee," zei Actuaris, "Het spijt me niet. Ik bedoel, het is niet jouw schuld. Zelfs als ik je niet had gevonden en je moest vinden, zou ik je niet naar huis hebben gebracht en dan is dit gebeurd. Ik zou vanavond niet zijn komen opdagen. Je bent een beetje gek geworden, maar daar was ik niet voor. Het is jouw schuld dat je me geneukt hebt. Het spijt me. Het spijt me zo. "Ik zat op de bank voor haar, en Actuary zat op de vloer bij mijn voeten. Ik reikte mijn hand onder haar zweet en fluisterde in haar oor. "Ik zou waarschijnlijk nog beter in je kutje kijken," zei ik, en mijn stem was raar jong. Actuaris maakte een klein geluidje. "J-je bedoelt niet. . . .