Effyloweell was een stuk vlees, en haar mond voelde aan alsof hij zou barsten. Effyloweell ik was aan het jammeren van plezier, bijna cumming. Ik gleed op haar lippen, en we deelden onze tongen samen. Met haar mond op me, was haar tong alles wat me stil hield. Ik klemde mijn mond op de hare, en haar tong begon mijn lul te strelen. Deze bracht me nog meer plezier dan de eerste. Toen ik er genoeg van had, tilde ik mijn heupen van de hare af en liep weg van haar. Mijn broek zat onder mijn knieën, en ik trok ze uit, liet ze zwaaien en wiebelen in het zand terwijl ik naar de rand van de woestijn rende. Ik wist dat ik nog steeds vooruitgang boekte, maar het was niet gemakkelijk om de stem te vinden om het te zeggen. Ik voelde het zand tussen mijn benen, de vernedering werd intenser. Ik dacht niet na over hoe het voor Karen zou zijn. Effyloweell wist nooit hoe het was om pijpen te geven of te krijgen in de woestijn. Ik wist dat Effyloweell het niet wist, maar er was iets aan die gedachte waardoor ik me nog minderwaardig en onwaardig voelde. Ik begon in slow motion. Langzaam begon ik mijn hand onder het zand te leggen, in langzame, brede cirkels te bewegen. Ik vond de bocht waar het zand de oceaan in liep, en toen vond ik dezelfde bocht waar het een lus maakte rond de bocht die aan de andere kant van het eiland begon. .