Ze lag naast me in de tuin en Miacastell zag er volkomen zorgeloos uit. En ook al raakte ik haar niet aan en om eerlijk te zijn wilde ik niet eens in de buurt komen, haar lichaam zag er toch echt levendig en vol energie uit. De hele scène van onze onontkoombare nabijheid was op de een of andere manier mijn gedachten aan het beheersen en ik hoopte een zo intiem mogelijk contact met mijn mooie jonge lerares te bereiken. Toen het daglicht verdween en we onze inkijk door de tuinmuren begonnen, voelde ik de betovering eigenlijk een beetje opheffen omdat haar intensiteit bleef. En toch voelde ik op hetzelfde moment nog steeds die verleiding. "Waarom moet je me altijd proberen te plagen?" Miacastell zei zachtjes. "Oh, dat is gewoon mijn aard" zei ik toen ik me afvroeg of ik had onderschat hoe krachtig Miacastell soms kon zijn. "Nou, zie je, het voelt dat je het recht hebt om me te neuken wanneer je maar wilt en ik ga je zeker niet tegenhouden... maar het zou goed zijn als je weet dat het veel moeite kost, moeite die je niet zult hebben. Ik zou het niet leuk vinden als het een gewoonte zou worden die je elke keer als je me tegenkomt zou moeten herhalen. Het zou een zeer slechte gewoonte zijn. Dus, voordat je voelt dat je me zou kunnen neuken, is het goed om me beleefd om toestemming te vragen. .