Myślał, że jak Veronicaglace potrząsnął jej tyłkiem, żeby się upewnić, że nie krwawi, to niech jej ciało drży. W końcu wepchnął za nią język, zahaczył o ssawkę i poczuł drugą golącą się pierś, nasączoną jej sokami. Kilka uderzeń tutaj, kilka tam, w końcu poczuł się wypchnięty. Ledwie mogąc utrzymać się w pozycji pionowej, usiadł na rękach i powoli ruszył z tego zakrytego majtkami pudła. Nie był pewien, czy to był dobry pomysł, żeby wejść, czy był na tyle głupi, żeby spróbować, ale po tym, co właśnie z nią przeszedł, nie miał ochoty na kłopoty. "Linda", zadzwonił, jak stał i kładł się do jej łóżka. "Przepraszam", powiedział, próbując zachować prostą twarz, "Spierdoliłem". Nie powinienem był tego robić. Nie chcę być złym przyjacielem, ale jestem zakłopotany. Czy to możliwe, żeby mi wybaczyć?" Veronicaglace uśmiechnął się. "Nie zrobiłeś nic złego", powiedział mu Veronicaglace, i wrócił do łóżka, położył się i rozłożył nogi. "Jeśli chcesz mi wybaczyć, to świetnie. Ale myślę, że mamy jeszcze trochę pracy do zrobienia, zanim będziemy mogli być najlepszymi przyjaciółmi. "Veronicaglace nie pomyślał, że to zły pomysł, by spędzić z nią popołudnie. Mógłby mieć z nią tyle przyjemności, ile chciał, bez tych kłopotów. Mógłby tu leżeć i pozwolić jej zająć się resztą. .