Cały czas traciła rozum, Melania Browis nie wiedziała, o co chodzi z tym zamkiem, ale, kurwa, Boże, ta noc kręciła ją jak szalona. Myśl o zrobieniu czegoś takiego dla siebie była jak pieprzona zabawa. Pieprzyć to! To był najlepszy czas, jaki miała od jakiegoś czasu. W ciągu ostatnich kilku miesięcy wpadła w wir swojego życia, ale czuła, że nigdy nie będzie wolna. Teraz, w osiemnaste urodziny, w końcu była w stanie odpuścić i pozwolić powrócić magii życia. Poczucie tego dziwnego pośpiechu i otwartości ponownie było niesamowite. Chwilę zajęło jej uświadomienie sobie, że Melania Browis jest przy drzwiach wejściowych, włosy wieją na wietrze, talerz jedzenia unosi się przed nią, gdy zmierza do środka. Patrzyła na siebie w lustrze i czuła się zarumieniona. To nie było jej nowe ciało! To prawda, Melania Browis w ogóle nie miała tego ciała. To znaczy, nie tak, jakby je straciła, ale... Cóż, Boże. Nie rozważaliśmy jej odejścia. Ale... Nie... To było po prostu dziwne. Myśl o zrobieniu czegoś takiego przed... Tak dawno temu? Ale dlaczego nie mogłem sobie przypomnieć? Cóż, to było tam, tuż przed nią. Nieważne, jak bardzo Melania Browis próbowała temu zaprzeczyć, to było tam. W ciemności, w sposób, w jaki jej magia rozbłysła i tańczyła wokół niej, kiedy Melania Browis uznała, że to najfajniejsza rzecz na świecie, można było to zobaczyć. .